خوش گذشت چون خودم خواستم بهم خوش بگذره،خودم محیط رو طوری سازماندهی کردم تا کسل کننده نباشه.

البته هر جا گناه و لذت و خنده و شادی بیش از اندازه باشه به آدم خوش میگذره ، این یه چیزه کلیه.

دوباره گند زدم به زندگیم ،جدا خدا چه صبری داره چه جوری یه آدمای مزخرفی مثله مارو تحمل میکنه؟

در کل باید نماز قضای 4 روزو بخونم.

حنابندونو عروسی رو راه انداختیمو جمعه ساعت 6 به سمت تهران حرکت کردیم دیگه واسه پایتختی نموندیم و کادومونو دادیم به صاحاب مجلس.

ساعت 2 رسیدیم خونه ،آخ که هیچ جا خونه آدم نمیشه.

دلم برای همه چیزو همه کس تنگ شده.

سه شنبه  صبح به همراه مامی رفتیم مدرسه بعداز کلی صحبت با معاونین و سایرین و گرفتن پرونده یه چرخی  تو حیاط مدرسه  زدم با اینکه این سال آخرحالم ازهمه چیزو همه کس و تمام جزئیات مدرسه به هم میخورد اما یه لحظه کل 9 ماه از جلوی چشام رد شد.

دلم فروریخت،یه حس خاصی بهم دست داد،چقد زود گذشت،چقد زود داره میگذره،چقد زود داریم شبیه بزرگا میشیم،به دوربینی که بی حرکت وایساده بود و دیگه جلوش کسی  نبود که فیلمشو برای کارکنای دفتر بگیره تماشا کردم،یه نیش خند نثارش کردم.

آخ که چقد از جلوی اون دوربین ردشدم منم که همیشه تو سالن و دفتر مدرسه ولو بودم.

درخت شاتوت داشت جلب توجه میکرد یاده زنگه زبان افتادم که بعداز امتحان  دادن اومدیم تو حیاط.

اکیپی همه بچه های 403 بودن که دخل درخت شاتوتو آوردن،من دوس ندارم بنابراین نخوردم.

این آخرا دیگه واقعا حالم از مدرسه بهم میخورد ،واسه مدرسه اومدن فقط یه بهونه داشتم اونم دیدن سپیده بود که انقد ذوق و شو ق به وجود میاورد که از 6 صبح بیدار میشدمو آماده میشدم برای مدرسه اومدن. درغیر اینصورت دلم میخواست به هر طریق ممکن کلاسارو بپیچونم.

حالم از زنگای دیفرانسیل و شیمی بهم میخورد.

از نبوی بدم نمیومد میشد درس مزخرفشو به خاطره خودش تحمل کرد، گرچه من هرچی سعی میکردم نمیشد  ولی دیفرانسیل با طاهری  عمرا نمیشد تحمل کرد.

با دیدن طاهری بدنم مور مور میشد،خدارو100 هزار مرتبه شکر که  زنگای طاهری تموم شد.

زنگای عین اللهی پر استرس بود خصوصا ترم دوم با متن های تشریحیه فیزیک هسته ای،آخ که اون فیزیکو چقد خوندیم،150 بار دوره کردیم.

اصلا فکر نمیکردم هندسرو قبول شم ،فک کنم  کلا  2-3 بار بازش کردم.

دلم برای زنگای پر پند ونصیحت  تنکابنی   خیلی تنگ شده،اونم چی زنگایی که مونا نمیومدو من میرفتم پیش سپیده میشستم.یه بار یادم نیس سهیلا بود یا فاطمه که  گفتن زینب چقد میدی به مونا که مدرسه نیاد.

اون موقع اولای عاشقیم بود.یادش بخیر هر روز میدیدمش،میحرفیدیم ،پیشش میشستم در آخرم که تا خونه با هم میومدیم  و حداقل یه دونه بوسش میکردم.

اما الان چی فقط به اس ام اس تکیه کردم و امروز دقیقا 52 روزه که ندیدمش.چه جوری تحمل کردم خودمم نمیدونم،دیگه  زیاد اصرار نمیکنم.

وای ی ی ی ی ی ی ی که  زنگای تنکابنی چقد حال میداد،سرمو میذاشتم رو میز فقط سپیده رو تماشا میکردم،تنکابنیم  لغت به لغتو تشریح میکرد  ما هم چرت و پرت هایی مینوشتیم ،هر از گاهی سپیده نگام میکرد ولبخند میزدو میگفت :"که چی بشه مثلا؟" منم که لال، فقط لبخند میزدم و تو دلم میگفتم شما کارتو کن بذار ماهم به کارمون برسیم.

میخوامممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممم بازم

زنگای آذر مکانم خوب بود،چن بارم زنگای اون پیش سپیده نشستم.

ولی اون موقع  کلا سپیده زیاد تحویلم نمیگرفت،نمیدونم چرا

یه بار دیدم هیچ جای نزدیکی نیس پیشش بشینم همه اطرافیاش سر نیمکتای خودشون بودن رفتم صندلیه معلمو برداشتم آوردم گذاشتم کنارش  نشستم فقط نگاش کردم،همین.اونم داشت تمرین های دیفرانسیل که یادش رفته بود بنویسرو مینوشت،همه لحظاتو از برم.

یه بار دیگه با دو تا دفتر کلاسوری که  یکی برای خودم بودو یکی دیگش برای سپیده  دیدمو فقط رو سپیده تنظیم کردم جلوش نشستم جوری که جلوم فقط سپیده بود و به جز صورت سپیده هیچکس دیگه رو نمیدیدم  هر کی رد میشدو یه چیزی میگفت  یهو سپیده دو تا دفترو تا کرد رو صورتم عینک خوابید تو چشام  قش قش خندید

زنگای احمدی پنج شنبه صبح ها که سرشار لذت بود چون همشو پیش سپیده بودم ولی خدایی هیچی نمیفهمیدم چون اصلا اونجا نبودم، آدم پیش سپیده بشینه و درس گوش بده؟

فقط دو جلسه آخر یه چیزی  فهمیدمو چن تا تستیم که سر آزمون زدم از همون دو جلسه آخر که با سپیده قهر بودم زدم،خصوصا یکی مونده به آخرین جلسه  اونروز سپیده نیومده بود آخ که چقد نکته یاد گرفتم البته به خاطره اینکه  به مطلب گوش دادم،جلسه آخرم خوب بود اما به خاطره اس ام اس های روز قبل سپیده عصبانی بودمو یکم فکرم مشغول بود،ولی در کل بهتر از جلسه های دیگه بود.

اون روزی که پروندمو گرفتمو زنگ طاهریو هیچ وقت یادم نمیره،اون روز قاطه قاط بودمو فقط میخواستم از اون مدرسه فرار کنم هرچی تو سرم روضه میخوندن انگار نه انگار،باید اون یه هفته رو میرفتم جدا تو روحیم خیلی تاثیر گذاشت.

آخه واقعا حالم خیلی بد بود ،از زنگای عین اللهی عین چی میترسیدم فقط میخواستم دیگه ترکیبات اون دبیرارو نبینم ،از اونجایی که از طاهری حالم به هم میخورد اونجوری شد.

هر وقت یادم میفته یه فحش نثارش میکنم که .......،................... یه نگاه کن به دهن من دارم  ازت اجازه میگیرم انقد نگاه نکرد خودم رفتم جلو در و اون اتفاقا افتاد.

سفر به قم هم جزء خاطرهامون  شد،اون ساعت های با سپیده بودن لذت بخش بود.

یاد کاشانی هم بخیر ،چقد منو تحویل میگرفت،هیچ وقت متن هایی که برای اولین بار ترجمه کردمو یادم نمیره درباره یه فوتبالیست و بیماری سرطان بود،تا تموم شد بچه ها کف زدن،فکر نمیکردم کارم انقد مهم باشه ولی مثل اینکه بچه ها هم خوششون اومده بودو کلی تشویق کردن.

از همون روز بود که شدم عزیز دل.

سر این عزیز دل گفتنای خانم چقد میخندیدیم،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،یادش بخیر.

یاد همه اینا بخیر،اینایی که دیگه برنمیگردنو خوبو بدشون واسمون شد خاطره،یادشون بخیر.

از الان تا همیشه دلتنگ این خاطره ها خواهم بود با تمام خوبو بدشون.

راستی خدایا یادت نره هوای سپیده مارو داشته باشی ،آخه  خودت میدونی که فقط سپیدس.

راستی سپیده اگه  بری آزاد منم میام، بهت گفته باشم.

یادم رفت بگم امروز تولد محمد مهدی خان داداش ماست به سلامتی رفت تو 6 سال

فقط

سپیده

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: